Als hij binnenkomt, is hij direct en helder in wat hij wenst.
Zijn sex leven loopt niet lekker, zijn erecties zijn niet meer zoals ze waren en hij wil dat het opgelost geraakt. Dat hij weer net als vroeger penetratie seks kan hebben wanneer hij dat wil. Dat zijn lijf weer ‘gewoon’ doet.
Hij begrijp niet wat er aan de hand is.
Ik vraag, net zoals in iedere eerste intake gesprek ook nog andere vragen. Over de rest van zijn leven en belevingen. Zijn relatie met z’n lijf. Over intieme relaties, over zijn werk-omgeving. Over wat hij leerde over ‘sex’, over mens- en man-zijn. Over hoe zijn emotionele leven is, over grenzen en verlangens. Over gedachten en overtuigingen. Over operaties en medicatie. …
Er komt een gesprek op gang dat deugd blijkt te doen, zijn lichaam ontspant tijdens het gesprek. De ruimte begint zich te vullen met een gevoel van ‘welkom’ en ‘vertrouwen’.
Eén van de belangrijke aspecten van mijn werk is ‘unshaming’ en ‘het gevoel van welkom aan te bieden’. Niet gekunsteld of gemaakt.
Wel echt en oprecht. Vanuit het en vanuit mijn hart.
Niet dat het een doel op zich is om iemand die langskomt meer in ontspanning te brengen.
Wel een oprecht meegeven van ‘Je bent welkom zoals je bent. Met welke seksualiteit- en andere beleving dan ook.’
Hij vertelt met graagte verder, het doet deugd, ook al wordt dat niet letterlijk benoemd. Het lijf geeft me duidelijke hints. Zijn zenuwstelstel komt net iets meer balans.
’Ik wil dat het opgelost geraakt. Nu hebben we bijna geen sex leven meer, want ik vermijd het.’
‘Er zit schaamte in’, zegt hij… ‘want hoe kan nu zo’n sterke stevige man als ik, issues hebben met sex’.
Kwetsbaar, ja zo voelt het. Als falen ook. Zegt hij.
We bespreken hoe seksualiteit wordt getoond in onze maatschappij en hoe veel mannen opgroeien met het idee van ‘hard en stevig’ te moeten zijn. Succesvol op het werk en in bed. Zelfzeker en voor-altijd-actief.
Hoe het ‘jongens huilen niet’ nog veel meer leeft in mannenlijven en hoofden als we denken. Hoe veel mannen gelijkaardige issues ervaren, het van elkaar niet weten.
Viagra werd al voorgeschreven door de uroloog, maar werkte maar beperkt, zegt hij.
‘Het zit tussen mijn oren, denk ik.’ ‘Mijn ochtenderecties zijn er nog altijd en ook bij het masturberen lukt het zoals vroeger.’ ‘Tegenwoordig, als ik nog maar denk aan sex, dan weet ik al dat hij niet hard zal worden.’
‘Angst overvalt me op zo’n momenten. En dan begin ik nog meer te denken, wordt het nog groter.’
Zijn stem klinkt kwetsbaar nu. Lijf terug wat meer gespannen.
We hebben het over het seksuele lichaam, over ‘in je hoofd leven’ als overlevingspatroon, over nog andere overlevingspatronen, over erectie en orgasme en het verschil ertussen. Over het gebrek aan degelijke belichaamde sex educatie. Over angst en het zenuwstelsel.
Dit Is best heel spannend allemaal, zegt hij.
‘Het is de eerste keer dat dit allemaal wordt ‘bloot gegeven’.’
Ja, dit IS spannned. En dat is OK. Welkom.
‘En het doet me deugd. Ik voel me opgelucht’
Hij vertelt me nog een vroegere seksuele ervaring, waar hij nu plots aan moet denken. Ook nog iets over hoe hij opgroeide, zonder een aanwezige liefdevolle vader figuur.
Ik stel hem een korte lichaamsgerichte oefening voor. Leg hem uit, dat hij hiermee een beetje mijn manier van werken kan leren kennen. En dat ik hierdoor hem en zijn lichaam beter kan leren kennen.
Tijdens de intake observeerde ik o.a. zijn ademhaling. Zag ik dat er een vasthouden zit. Ik vertel hem dat mooie stevige erecties én ook een gezonde happy zachte penis goede zuurstof en bloed-flow nodig hebben. Dat een gespannen diafragma dit tegenwerkt. Dat we met een aantal bewuste ademhalingen even op onderzoek kunnen gaan.
We gaan hiermee je ‘probleem‘ niet fixen. Zie het eerder als een eerste klein stapje In het leren kennen van je seksuele lichaam. Kijk of je nieuwsgierig kan zijn naar wat er gebeurt in je.
Hij is geïnteresseerd en wil de oefening graag doen.
…
Iedere komende sessie voegen we iets toe. Herhalen we (mensen leren ook door herhaling). Educatie, oefening, spelletjes, deel-momenten, lichaamswerk en meer worden met elkaar verwoven. Integratie in het dagelijkse leven is belangrijk en volgen we goed op.
Iedere sessie zijn er kleine prachtige stapjes gezet. Hij is blij, heel blij met wat er zich aan het ontvouwen is. Het is is niet alleen makkelijk, er zijn best momenten dat hij geen zin heeft om ermee bezig te zijn, met zijn adem, zijn sesksualiteit, zijn patronen, … Toch wil hij graag verder.
Puzzelstukjes beginnen op hun plaats te vallen. Hij ervaart meer rust en begint te zien dat er nieuwe mogelijkheden zijn. De relatie met zijn lichaam verbetert, er ontstaat meer appreciatie en liefde voor zichZelf en zijn penis. De prestatie-druk mag af en toe al eens wegvallen.
Na een aantal sessies is het hem helder dat er geen quick fix is voor zijn ‘probleem’. Dat zijn ‘penis’ hem een grotere uitnodiging brengt, dan enkel die van de erectie. De sessies verlopen verder in samen-spraak.
Hij brengt in vanuit zijn expertise en zelfkennis (want uiteindelijk… er is niemand die hem beter kent, dan HeHimself), zijn behoeften en verlangens en ik breng in vanuit mijn expertise en mens-zijn.
Helder, traag (of snel als dat zinvol is) en vierend dat er zoveel mogelijk is.